Pracownik pełnoetatowy zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy w 2022 r. ma do przepracowania łącznie 251 roboczych dni (2008 godz.). A ile powinien pracować w poszczególnych okresach bieżącego roku?

Odpowiadając na tak podstawione pytanie, trzeba mieć na uwadze, że czas pracy na dany okres rozliczeniowy ustala się w oparciu o art. 130 § 1 Kodeksu Pracy. W sytuacji, gdy pracownik nie przepracuje pełnego okresu rozliczeniowego z powodu nawiązania lub ustania stosunku pracy w jego trakcie, obowiązujący go wymiar czasu pracy należy ustalić indywidualnie – stosownie do skróconego okresu (art. 151⁶ § 1 Kodeksu pracy).

Do wyznaczania liczby roboczogodzin w 2022 r. w obowiązującym pracownika okresie rozliczeniowym, służy przygotowany przez redakcję SerwisKadrowego.pl praktyczny kalkulator, który w szybki sposób wskaże wymiar czasu pracy w dowolnie wskazanym okresie rozliczeniowym z lat 2016 – 2022 dla dowolnego wymiaru etatu (w tym m.in. dla pracowników niepełnosprawnych oraz pracowników podmiotów leczniczych czyli tzw. pracowników medycznych).

Kalkulator Online „Wymiar czasu pracy 2022 w obowiązującym pracownika okresie rozliczeniowym„

Powyższy kalkulator uwzględnia m.in.:

• zgodne z przepisami zasady ustalania liczby godzin do przepracowania w razie ustania lub nawiązanie stosunku pracy w trakcie okresu rozliczeniowego;
• święta obniżające w 2022 r. wymiar czasu pracy;
• ustalony zgodnie z art. 130 K.p. nominalny wymiar czasu pracy w poszczególnych miesiącach.

Ustanie lub nawiązanie stosunku pracy w trakcie okresu rozliczeniowego

Jeśli pracownik nie przepracuje pełnego okresu rozliczeniowego bo w jego trakcie stosunek pracy został nawiązany lub rozwiązany, obowiązujący zatrudnionego wymiar czasu pracy ustala się indywidualnie – stosownie do skróconego okresu. Wynika to z art. 151⁶ § 1 Kodeksu pracy, który stanowi, że w razie ustania stosunku pracy przed upływem okresu rozliczeniowego pracownikowi przysługuje, oprócz normalnego wynagrodzenia, prawo do dodatku, o którym mowa w art. 151¹ § 1 Kodeksu pracy, jeżeli od początku okresu rozliczeniowego do dnia ustania stosunku pracy pracował w wymiarze godzin przekraczającym normy czasu pracy.

W stanowisku resortu pracy z 27 września 2013 r., znak SPS-023-21241/13, wyjaśniono, że pracodawca ustala wymiar czasu pracy, tj. liczbę godzin do przepracowania, na cały przyjęty okres rozliczeniowy czasu pracy. Jednakże w przypadku gdy w trakcie okresu rozliczeniowego dojdzie do ustania stosunku pracy z pracownikiem, pracodawca powinien zweryfikować liczbę godzin do przepracowania przypadających od początku okresu rozliczeniowego do dnia ustania stosunku pracy, tj. ustalić wymiar czasu pracy pracownika, którego stosunek pracy ustaje, w okresie od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego do dnia ustania stosunku pracy. W przypadku gdy liczba godzin przepracowanych przez pracownika będzie niższa niż tak ustalony wymiar czasu pracy (czyli okaże się, że pracownik ma niedopracowane do nominału godziny), pracownikowi przysługiwać będzie wynagrodzenie wynikające z art. 81 § 1 Kodeksu pracy.

Natomiast w razie ustania stosunku pracy przed upływem okresu rozliczeniowego, jeżeli w okresie od początku okresu rozliczeniowego do dnia ustania stosunku pracy pracownik pracował w wymiarze godzin przekraczającym normy czasu pracy, o których mowa w art. 129 K.p., to przysługuje mu oprócz normalnego wynagrodzenia prawo do dodatku, o którym mowa w art. 151¹ § 1 Kodeksu pracy.

Przykład

Pełnoetatowy pracownik pracuje w podstawowym systemie czasu pracy (od poniedziałku do piątku po 8 godz.) w trzymiesięcznych okresach rozliczeniowych, które przypadają na kwartały roku kalendarzowego. Jego umowa o pracę uległa rozwiązaniu z dniem 17 czerwca 2022 r. 

W rozstrzyganym przypadku, w drugim tegorocznym okresie rozliczeniowym, skróconym ze względu na rozwiązanie umowy (obejmującym dni od 1 kwietnia do 17 czerwca), pracownika obowiązywało 424 godziny pracy, zgodnie z wyliczeniem: (40 godz. x 11 tyg. + 8 godz. x 1 dzień wystający z 17  czerwca – 8 godz. x 3 święta przypadające na dzień inny niż niedziela).

Święta obniżające w 2022 r. wymiar czasu pracy

W 2022 r. święta obniżające wymiar czasu pracy (czyli święta przypadające na dzień inny niż niedziela) to:

• 1 stycznia 2022 r. (sobota) – Nowy Rok,
• 6 stycznia 2022 r. (czwartek) – Święto Trzech Króli,
• 18 kwietnia 2022 r. (poniedziałek) – drugi dzień Wielkiej Nocy,
• 3 maja 2022 r. (wtorek) – Święto Narodowe Trzeciego Maja,
• 16 czerwca 2022 r. (czwartek) – dzień Bożego Ciała,
• 15 sierpnia 2022 r. (poniedziałek) – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny,
• 1 listopada 2022 r. (wtorek) – Wszystkich Świętych,
• 11 listopada 2022 r. (piątek) – Narodowe Święto Niepodległości,
• 26 grudnia 2022 r. (poniedziałek) – drugi dzień Bożego Narodzenia.

W 2022 r. jedno święto przypada w sobotę, tj. 1 stycznia. W związku z tym pracodawca jest zobligowany, na mocy art. 130 § 2 K.p., do udzielenia pracownikom (zatrudnionym w podstawowej organizacji czasu pracy, w której dniem wolnym należnym z racji przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy jest sobota), innego dnia wolnego od pracy za to święto. Dzień ten powinien przypadać w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym przypada sobotnie święto, gdyż tylko wówczas zostanie zachowany prawidłowy wymiar czasu pracy.

Sposób wyliczenia liczby godzin nominalnie do przepracowania w poszczególnych miesiącach 2022 r.

W myśl art. 130 § 1 Kodeksu Pracy, do wyznaczenia wymiaru czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym niezbędne jest:

• przemnożenie przez 40 (tygodniowa norma godzin pracy) liczby tygodni przypadających w okresie rozliczeniowym;
• dodanie do otrzymanej wartości liczby dni pozostałych do końca okresu rozliczeniowego, przypadających od poniedziałku do piątku przemnożoną przez 8 (chodzi tu o tzw. dni wystające poza pełne tygodnie, a przypadające od poniedziałku do piątku – a więc przykładowo w styczniu 2022 r. pełne tygodnie to: 1-7.01, 8-14.01, 15-21.01, 22-28.01 – a zatem dni wystające poza pełne tygodnie przypadające na dni od poniedziałku do piątku to 31 stycznia);
• odjęcie po 8 godzin za każde święto wolne od pracy przypadające w okresie rozliczeniowym i w dniu innym niż niedziela.

Ustalony w powyższy sposób wymiar czasu pracy ulega obniżeniu o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, przypadających do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy.

Jeśli chodzi o absencje nieusprawiedliwione to przyjmuje się, że ich czas nie obniża wymiaru czasu pracy pracownika w okresie rozliczeniowym. W wyniku nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy zmniejszeniu:

• ulega liczba przepracowanych przez pracownika godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym, ale
• nie ulega obniżeniu obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w tym okresie.

Dla pracowników niepełnoetatowych, wymiar czasu pracy obniżamy proporcjonalnie do liczby godzin przypadających do przepracowania na całym etacie.